چگونه می توان جوش با خصیصه و مشخصات صحیح را انتخاب کرد؟
زمانی که جوش میکروسکوپی لیزری را با جوش میکروسکوپی TIG مقایسه می کنیم، به مزایا و معایب هر کدام پی می بریم .
در دنیای جوشکاری میکرو ، بحثی در ارتباط با اینکه چگونه جوشکاری میکروسکوپی لیزری می تواند جایگزین جوش میکروسکوپی TIG( که به عنوان روش برتر در تعمیر ابزارها مطرح است) شود ، وجود دارد. به عبارت دیگر، بعضی از تولید کنندگان محصولات لیزری اذعان دارند که جوش لیزری می بایست جایگزین جوش میکرو TIG شود به این دلیل که جوش های لیزری استحکام تماسی بیشتری ایجاد می کند و آموزش نحوه کار کردن با این سیستم در چند هفته قابل انجام است ،در حالی که این زمان برای TIG در حد سال می باشد. از طرفی دیگر، اگر از تولید کنندگان جوش های میکرو TIG سوال شود، اذعان دارند که کارایی سیستم های لیزری محدود می باشد (۱ تا ۵ درصد) از کارهای فعلی TIG را می توان با لیزر انجام داد، با توجه به این محدودیت، ارزش سرمایه گذاری روی این نوع جوش بالا نیست. با توجه به این بیانات حق با چه کسی است؟
در مقایسه جوش لیزر و جوش میکروسکوپیک TIG در انجام تعمیر ابزارها، می بایست مزایا و معایب هر روش را مورد بررسی قرار داد. هر کدام دارای مشخصات معینی می باشد که با کارهای تعمیری خاص خود سازگار می باشد.
جوشکاری میکروسکوپی لیزری
جوشکاری لیزری در بررسی کیفیت جوش ایجاد شده دارای برتری می باشد. لیزرها دارای تولید حرارت بسیار کم در حین پروسه جوشکاری می باشند. بنابراین، ناحیه تحت تاثیر حرارت (HAZ) در اطراف محل جوشکاری کوچک می باشد. این موضوع در تعمیر سطوح صاف و نقشدار اهمیت بالایی دارد. همچنین این نوع جوش در اطراف محل جوشکاری چاه حرارتی ایجاد نمی کند، که باعث می شود تا بعد از انجام جوشکاری، سطح جوش خورده قابل تشخیص نباشد. همچنین پرتو لیزر می تواند به داخل سطوح حفره دار نیز نفوذ کند، بنابراین سطح تا ۱۵ درجه اجازه انحراف در زاویه پرتوها را می دهد.
این نوع جوشکاری دارای معایبی نیز می باشد. سر لیزر قطعه‌ای ثابت می باشد مگر اینکه آن را توسط میکروسکوپ جایگزین کنند تا سطح جوشکاری را ارزیابی کنند. این موضوع به این معنی است که قطعه کار، می بایست دستکاری شده و تنظیم شود. این موضوع نه تنها چالش است بلکه گران تر نیز است، به این واسطه که می بایست قطعاتی که جوشکاری می شوند باید تثبیت شوند. بنابراین پروسه جوشکاری کند تر از جوشکاری TIG و به مراتب گران تر از آن می باشد. در نتیجه، هزینه تثبیت ابزارها برای یک جوشکار لیزر بسیار گران قیمت است که با هزینه خود لیزر و هزینه‌های نگهداری نیز همراه خواهد بود (معمولا از ۳۰۰۰۰ دلار تا ۱۰۰۰۰۰ دلار).
جوشکاری TIG
به علت اینکه فرآیند جوشکاری میکرو TIG، به عنوان روشی مناسب و مقرون به صرفه در تعمیر ابزارها می باشد، جوش TIG به واسطه کنترل دستی مشعل جوش توسط یک جوشکار میکرو انجام می شود. این موضوع سبب محدودیت کاربری این سیستم می شود. سرعت اجرای فرآیند جوش TIG برای تمام سایزهای جوش قابل اجرا بیشتر از جوش لیزر است. چاه حرارتی در حد یک دهم اینچ ایجاد می شود و هزینه نگهداری تجهیزات ،کسری از هزینه های جوش لیزری است. در حالت کلی، هزینه تعمیر ابزار با استفاده از جوش TIG بسیار کمتر است، بنابراین منطقی است که جوشکار میکرو از این نوع جوش استفاده کند.
بزرگ ترین ایراد سیستم جوش میکرو TIG در مقایسه با سیستم لیزر، نیاز این سیستم به وجود یک منبع حرارتی خوب است. قطعات را می بایست قبل از انجام جوشکاری ، تا دمای مشخص گرم کرد (این دما برای هر نوع فولاد یکتا است)، این موضوع سبب طولانی تر شدن فرآیند تمیز کاری می شود. همچنین میزان حرارت مورد نیاز، برای انجام جوشکاری ممکن است سبب خرابی قطعات شود. میکرو TIG سبب ایجاد HAZ بزرگی می شوند. این موضوع به شدت میزان توانایی سازنده ابزار در مخفی کردن محل جوش را مشکل می سازد.
خلاصه
هم روش جوشکاری لیزر و هم روش TIG دارای مزایا و معایب مشخصی می باشند. با استفاده از تکنولوژی امروزی، نمی توان جوشکاری لیزری را جایگزین مناسبی برای جوشکاری TIG باشد و TIG نیز نمی تواند با مقدار گرمای کم جوش لیزر، این کار را انجام دهد. دو روش را می توان مکمل هم دانست و یک مرکز جوشکاری مجهز می بایست هر دوی این سیستم ها را دارا باشد.
منبع:Mold Making Technology
ترجعه:ایران ملد
